Prolog

Ledwo otworzyłam oczy. Spoglądając w zasłoniętą roletę w oknie zorientowałam się, że jest dość wcześnie i jedyne o czym marzyłam to jeszcze trochę pospać. Budzik „morderca” jednak upominał się o swoje więc wyciągnęłam rękę w kierunku szafki i szybko go wyłączyłam. Spojrzałam na tarczę zegarka, dochodziła godzina 7.00. Stwierdziłam, że do 10.00 jest jeszcze dużo czasu i mogę troszkę podrzemać. Naciągnęłam kołdrę po sam nos i zasnęłam… Po chwili do moich uszu dobiegł hałas walenia do drzwi. „Nie ma mnie! Śpię!” – wrzasnęłam i ponownie zawinęłam się w kokon z kołdry. Głośne pukanie nie ustawało, a ja i tak już nie mogłam zasnąć. Usiadłam na łóżku i przetarłam oczy, na nogi ubrałam moje mięciutkie kapciuszki i wciągnęłam mój cieplutki szlafroczek, który dostałam pod choinkę od brata. Zeszłam szybko na dół i postanowiłam zdrowo opieprzyć osobę dobijającą się do drzwi. Ledwo przekręciłam zamek, a do przedpokoju wparował z krzykiem mój brat:

- No wreszcie łaskawie otworzyłaś siostrzyczko, miło z twojej strony, że czekałem na to tylko pół godziny- spojrzał na mnie zabijającym wzrokiem

- Radek? Co ty tu robisz? – zapytałam zdziwiona – Przecież pół nocy przegadałam z tobą przez telefon, a poza tym jest środek tygodnia,  ty masz pracę i w ogóle…

-Czyli nie cieszysz się, że przyjechałem tak? – popatrzył na mnie lekko zdziwiony – Chyba nie sądziłaś, że zostawię cię z tym wszystkim samą co? Oj Liluś, Liluś – uśmiechnął się i rozpostarł swoje ramiona – No chodź tu do mnie!

-Ale… A nie ważne – podeszłam i wtuliłam się w brata. Pocałował mnie w czoło i pogładził po włosach. Po czym spojrzał na zegarek i zarządził:

- No dobra to ja robię śniadanie, a Ty szybciutko wskakujesz pod prysznic i szykujesz się, za dwadzieścia minut widzę cię zwartą i gotową na dole – spojrzał na mnie z uśmiechem.

- Trzydzieści minut? – zrobiłam minkę niczym kot ze Shreka.

- Nie bierz mnie na te swoje oczka – pokiwał głową – Dobra już! Ale ani minuty dłużej – powiedział stanowczo. Cmoknęłam go w policzek i wbiegając już po schodach na górę krzyknęłam: „Kocham cię braciszku”. Weszłam do pokoju, zaścieliłam łóżko i otworzyłam szafę. Nie wiedziałam kompletnie w co mam się ubrać, w końcu nie codziennie chodzi się do siedziby PZPS-u. Postawiłam na prostotę i elegancję, wyjęłam z szafy czarno-białą sukienkę do kolan. Dobrałam do niej perłowy naszyjnik i kolczyki od kompletu. Wszystkie dokumenty i inne potrzebne rzeczy spakowałam do kremowej torebki, łapiąc ręcznik wbiegłam do łazienki. Włączyłam muzykę na ful i wzięłam szybki prysznic. Ubrałam się w wcześniej przygotowany strój, wysuszyłam włos, rozczesałam je szczotką i spięłam w lekkiego koka, zabierając torebkę zeszłam na dół skąd dolatywały już wspaniałe zapachy. Weszłam do kuchni i usiadłam przy stole.

- U lala aleś się odstrzeliła siostrzyczko – wyszczerzył się Radek – Powalisz ich tam wszystkich na kolana.

- Taaa jasne – wbiłam wzrok w lakier na moich paznokciach. Po chwili spojrzałam na brata, zaproponowałam mu pomoc w przygotowaniu śniadania.

- Dzięki bardzo, ale już wszystko zrobione – uśmiechnął się i postawił przede mną kubek gorącej herbaty i talerz z jajecznicą. Sobie także nałożył porcję i usiadła na przeciwko mnie.

- No to co mi powiesz Lilka? Co u ciebie nowego? – spojrzał na mnie konsumując jajecznicę.

- A co byś chciał wiedzieć? Przegadaliśmy pół nocy przez telefon więc chyba ci już wszystko powiedziała… A właśnie skąd ty się tutaj wziąłeś? Z Kołobrzegu do Warszawy no to nie ukrywam kawałek drogi jest – spojrzałam pytająco na brata.

- Oj mój ty mały głuptasie – uśmiechnął się Radek i pogładził moją dłoń – Jak wczoraj z tobą rozmawiałem przez telefon to myślisz, że nie słyszałem tego strachu w głosie? Dzisiaj jest twój ważny dzień i nie mogłem pozwolić na to, abyś została sama.

- Wiesz… Nigdy nie sądziłam, że to się kiedyś zdarzy, a gdy przyszło co do czego to wolałabym wróci do łóżka i nigdzie nie jechać.

- Zawsze się tak stresowałaś. Pamiętasz maturę, albo egzaminy wstępne na studia? Albo jak bałaś się, że nie dostaniesz się na wymarzoną fizjoterapię? I zawsze jakoś to było, maturę zdałaś śpiewająco, studiujesz fizjoterapię, dodatkowo wzięłaś sobie drugi kierunek i jakoś dajesz radę. Zawsze dawałaś więc dzisiaj też będzie dobrze – spojrzał na mnie z uśmiechem.

- Studia to co innego – wzięłam łyk ciepłej herbaty – A z tym drugim kierunkiem to nie przesadzaj, bo fotografia to moja pasja od dzieciństwa – spojrzałam na niego, a on tylko się uśmiechnął – Przyjeżdżając do stolicy z naszego Kołobrzegu cholernie się bałam tego to tu zastanę, na studiach jakoś idzie wytrzymać, mieszkanie na szczęście mam swoje i nie muszę pałętać się po akademikach – Radek spojrzał na mnie i przerwał mi w połowie zdania.

- Tak, tak tą historię już znam… Biedna zagubiona dziewczynka z małego miasteczka przyjeżdża do stolicy na studia, doskonale się uczy, ale nie ma przyjaciół i ogólnie jest poszkodowana przez cały świat. Lilka! Gdzie do cholery podziała się moja pewna siebie i zdeterminowana siostra? – spojrzał na mnie

- Może po prostu nie potrafi znów w siebie uwierzyć? – powiedziałam cichym głosem i wbiłam wzrok w talerz.

- Lila myślałem, że etap „ rozpamiętywania” masz już za sobą. Myślisz, że jeden dupek może mieć wpływ na resztę Twojego życia? – spojrzał na mnie

-A Ty jakbyś się czuł jakby Twój chłopak, z którym byłeś prawie przez trzy lata powiedział ci po tym czasie, że tak naprawdę nic do ciebie nie czuje i w ogóle to woli mężczyzn, a dzień później przedstawił  ci Maksa, swojego wybranka?  - spojrzałam na brata ze złością w oczach.

- Wiesz – zawiesił głos- Jakby mój chłopak tak się zachował to też miałbym doła – spojrzał na mnie i oboje wybuchnęliśmy głośnym śmiechem

- Spadaj! Ja ci się tu wyżalam, a Ty sobie jak zawsze jaja robisz – dokończyłam jeść moją porcję jajecznicy-Ty masz Angelikę, kochacie się i jesteście szczęśliwi, a ja co mam powiedzieć?

- Ty moja droga już od dzieciństwa masz tą swoją siatkówkę i wszystko co z nią związane prawda? – spojrzał na mnie z uśmiechem

- I wolę to niż wszystkich tych głupich facetów razem wziętych – wystawiłam mu język

- O ile wiem to mamy także męską Reprezentację siatkarską- spojrzał na mnie z triumfem w oczach

- Oj przestań, już nie łap mnie za słówka – uśmiechnęłam się i dopiłam herbatę- Dobra stary rusz tyłek, bo nie chcę się spóźnić. Oczywiście odwieziesz mnie prawda? – wyszczerzyłam ząbki w kierunku brata.

- A mam inne wyjście? – zapytał z uśmiechem po czym wziął dokumenty i klucze od mieszkania. Ja wrzuciłam naczynia do zmywarki i stwierdziłam, że: „umyją się później” po czym założyłam na nogi jasne baleriny i byłam gotowa do wyjścia.

- Czekaj! – złapał mnie za ramię i jednym ruchem zdjął frotkę z moich włosów

- Ałłłaaa! To bolało idioto! – spoczął na nim mój wzrok mordercy

- W rozpuszczonych wyglądasz o wiele ładniej, a tak poza tym ile razy mam ci powtarzać, że kręcone włosy to atut kobiety? – uśmiechnął się do mnie

- Wierz mi, że wolałabym proste – założyłam wypadające kosmyki za uszy – No dobra chodźmy bo się spóźnię – wyszliśmy z mieszkania i wsiedliśmy do samochodu Radka.